Κείμενο Για την Εργατική Πρωτομαγιά

 Σαν  σήμερα, 126 χρόνια πριν, ένας τεράστιος αριθμός εργαζομένων ανθρώπων αποφάσισε να διεκδικήσει μαζικά τα δικαιώματά του με βασικό αυτό του εργατικού οχταώρου. Παρόλες τις δυνάμεις καταστολής που πολέμησαν την απεργία και την τεράστια εργατική πορεία απαντώντας με πυρά εναντίων των εργατών και θανατώνοντας αναρίθμητους αθώους διαδηλωτές, η άμεση αυτή μάχη κερδήθηκε και τα εργασιακά δικαιώματα κατοχυρώθηκαν. Σήμερα, 126 χρόνια μετά , το σύστημα με όχι τόσο άμεσους τρόπους και επιστρατεύοντας όλα τα όπλα και τις δυνάμεις καταστολής που έχει στα χέρια του (Δικαστική εξουσία, Αστυνομία, ΜΜΕ, Καπιταλιστικά πρότυπα και σαν αποκορύφωμα την κοινοβουλευτική ψευτοδημοκρατία) προσπαθεί να αναιρέσει και αυτές τις υποτυπώδεις εργασιακές παραχωρήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες που τόσα χρόνια ήταν το σοσιαλιστικό προσωπείο και η μεγαλύτερη τους προπαγάνδα  , δημιουργώντας ένα εργασιακό χάος και ένα ευέλικτο- αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.

  Οι εκλογές οι οποίες πρόκειται να πραγματοποιηθούν σε λίγες μέρες μας λένε ένα και μόνο πράγμα: Αναθέστε σε μια ομάδα ανθρώπων το δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις για εσάς και να "υποστηρίζει" τα δικαιώματα σας. Με λίγα λόγια στερούν το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να πολεμήσει να διεκδικήσει και τέλος να ορίσει την ζωή του. Όπως έχει δείξει η ιστορία αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη πόσο μάλλον όταν η ομάδα αστών στην οποία αναθέτουμε τις ζωές μας εξυπηρετεί εντελώς διαφορετικά συμφέροντα. Ο κοινοβουλευτισμός σαν ύστατη και μέγιστη δύναμη καταστολής οδηγεί στην πολιτική αποχαύνωση του πολίτη χωρίς να του αφήνει περιθώριο να συνδιαμορφώσει λύσεις και να πάρει αποφάσεις για το καλό τις κοινωνίας μιας και αφού κάνει το χρέος του (δηλαδή ρίξει την ψήφο του) είναι πλέον έρμαιο τις αστικής ολιγαρχίας η οποία κάνει κουμάντο.

   Απαράδεκτα παραδείγματα ψηφοθηρίας και εξουσιολαγνίας που πηγάζουν απ αυτό το ξεπερασμένο σύστημα όπως ακυβερνησία η χάος και κατάργηση των οποιονδήποτε συλλογικοτήτων που έχουν δημιουργηθεί ανά τα χρόνια για να διεκδικούν τα δικαιώματα του εργαζομένου πολίτη πρέπει να αντιμετωπιστούν και να εξαλειφθούν. Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση και να παγιωθούν καινούργια συστήματα λήψης συλλογικών αποφάσεων. Η ανάγκη να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας είναι διακριτή και κλιμακούμενη. Η δημιουργία συλλογικοτήτων, οι καταλήψεις χώρων,  οι μαζικές απεργίες , οι συνελεύσεις σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα και φυσικά η οριζοντίωση όλων των δομών διοίκησης είναι αυτά που θα κάνουν την Δημοκρατία αμεσότερη και πιο αντιπροσωπευτική. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα κόμματα εξουσίας Ν.Δ.- ΠΑ.ΣΟ.K. αλλά από το σύστημα στο οποίο κατάφεραν να δημιουργήσουν και να ευνοηθούν δηλαδή τον κοινοβουλευτισμό. Με το  να μην τους ψηφίσουμε δεν λύνουμε το πρόβλημα απλά το παρατείνουμε.

  Η κοινωνία μας βρίσκεται στην φάση που δεν φτάνει να αποδυναμώσουμε τον εχθρό για να τον νικήσουμε αλλά να τον πολεμήσουμε στην βάση του δηλαδή στην ίδια την ύπαρξη της εξουσίας. Αυτή  πρέπει να αναιρεθεί συνολικά έτσι ώστε ο λαός από την βάση του να μπορεί χωρίς εξουσιαστικές σχέσεις που εκφράζονται μέσω αστικών κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων να πάρει ο ίδιος αμεσοδημοκρατικά τις αποφάσεις που τον αφορούν για το πώς θα διαμορφωθεί μια δίκαιη κοινωνία με γνώμονα την ισότητα, την ελευθερία και την ίση πρόσβαση όλων στους πόρους του κοινωνικού πλούτου.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΝΑΙΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΙΚΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ