Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Μικροφωνική Αλλυλεγγύης στις Καταλλήψεις






Οι Καταλήψεις είναι μια όμορφη εικόνα από το μέλλον

 H κυβερνητική συμμορία που συστάθηκε με πρωτεργάτες τους Σαμαρά και Δένδια αποφάσισε να "βγάλει τις κουκούλες" και "να πολεμήσει τις δυνάμεις της ανομίας και του χάους" ακολουθώντας πιστά τις προτροπές της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Άμεσο αποτέλεσμα ήταν η εισβολή στην κατάληψη Λέλα Καραγιάννη, η εκκένωση των καταλήψεων Σκαραμαγκά και Villa Αμαλίας, η εισβολή στα πολιτικά στέκια της ΑΣΣΟΕ, με πρόφαση τον διωγμό των μεταναστών- μικροπωλητών και στόχο την διάλυση του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm. Επίθεση δέχτηκε και το στέκι Xanadu στην Ξανθη ενώ τους προηγούμενους μήνες είχαν προηγηθεί εισβολές στην κατάληψη Δέλτα και στην Δημοτική αγορά της Κυψέλης. Παρόμοια καταστολή απειλείται να κατευθυνθεί προς αλλα 40 αγωνιστικά εγχειρήματα σε όλη την Ελλάδα σύμφωνα με το υπουργείο “Προστασίας του πολίτη”. 
 Κοινό χαρακτηριστικό των συγκεκριμένων εγχειρημάτων είναι ότι αποτελούν εστίες αντίστασης- αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Τα προτάγματα και η δυναμική των συγκεκριμένων χώρων, σε αυτή τη συγκυρια, τους καθιστούν επικίνδυνους για την εξουσία. Στο παιχνίδι παίρνουν στο ρόλο τους οι εισαγγελές και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί που έχουν κάνει κατάληψη στις δημόσιες συχνότητες χωρίς φυσικά να πληρώνουν.
  Είναι φανερή η σύγκρουση δύο κόσμων. Του κόσμου των καταπιεζόμενων, των ανέργων, των φτωχών, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης με τον κόσμο της εκμετάλευσης, της καταπίεσης των εξουσιαστών. Η σύγκρουση αυτή παίρνει παγκόσμια χαρακτηριστικά και γεννά έντονες αναταράξεις.  Η κρίση χρέους αποτελέι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να φανεί το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, που κρυβόταν τις προηγούμενες δεκαετίες πίσω από τον νεοπλουτισμό και το εύκολο χρήμα. Τώρα ο καπιταλισμός είναι ωμός. Νιώθει να απειλείται από παντού και δείχνει τα δόντια του.
 Όμως δεν μπορούν να ζήσουν τόσες γενίες με το ίδιο απόθεμα ψευδαισθήσεων. Χώροι “ανομίας”, όπως αυτοί που επιτέθηκε το κράτος αποτελούν πυρήνες αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, πολιτικής και πολιτιστικής δράσης, με αντιεμπορευματικό χαρακτήρα και με αγωνιστικές παρεμβάσεις στο γύρω χώρο και στην κοινωνία. Με πολιτικές παρεμβάσεις, συμμετοχή σε πορείες και συγκεντρώσεις , στέγαση αστέγων-που σε μια πόλη όπως η Αθήνα που ο αριθμός τους πλησιάζει τον αριθμό των εγκαταλελειμμένων κτιρίων, συλλογικές κουζίνες μεταναστών, ανέργων αλλά και κατοίκων και κυρίως την ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ τους δράση στο κέντρο της Αθήνας αποτελόντας ορμητήρια και πυρήνες αντίστασης σε αυτούς που μας θέλουν να μας πείσουν πως τα προβλήματα μας προέρχονται από “εξωγενείς παράγοντες”. Συμβάλουν έτσι στη δημιουργία μίας κοινωνίας με την ευρύτερη έννοια υποστηρίζοντας κάθε αντιστεκόμενο. Αυτοί οι χώροι λοιπόν δεν ήταν ποτε πιο δημόσιοι από τότε που ήταν υπό κατάληψη γιατί πάντα ήταν ανοιχτοί στην κοινωνία και έτοιμοι να αγωνιστούν. 
   Οι καταλήψεις είναι χώροι που λειτουργούν όπως οραματιζόμαστε να λειτουργήσει η μελλοντική κοινωνία. Είναι χώροι που δημιουργούμε τις ανθρώπινες σχέσεις που θα θέλαμε να έχουμε, όχι αυτές που μας επιβάλει ο καπιταλισμός και η εξουσία. Γι’αυτό και δεν έχει σημασία αν το κράτος τους “πάρει”. Γιατί η δύναμη μας είναι οι σχέσεις μας και όχι 4 ντουβάρια. Αυτό απέδειξε και η τεράστια πορεία που ακολούθησε τις επιθέσεις των μπάτσων. 

Πάντα εδώ. Πάντα παρόν. Πάντα απέναντι. Πιο κοντά απ’ότι φαντάζεστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου