Σπάμε το φόβο και την τρομοκρατία
Οι εποχές άλλαξαν. Σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργούνται έντονες κοινωνικές αναταράξεις, καθώς τα αφεντικά με όχημα την "κρίση χρέους" προσπαθούν να επιφέρουν την απόλυτη εξαθλίωση και να επιβάλουν την ολοκληρωτική τρομοκρατία με σκοπό να μας πείσουν ότι η μόνη δυνατή πραγματικότητα είναι η εξουσία και ο καπιταλισμός.
Έχουμε πόλεμο δυο κόσμων και ας μην έχουμε αυταπάτες. Στο στόχαστρο βρίσκονται όχι μόνο τα πιο εξεγερσιακά στοιχεία όπως είναι οι αναρχικοί-αντεξουσιαστές, οι οποίοι βρίσκονται άλλωστε υπό διαρκή δίωξη από το κράτος (4 ληστές της Κοζάνης, πρόσφατες εκκενώσεις αυτοργανωμένων χώρων-καταλήψεων, συλληφθέντες αντιφασιστικής μοτοπορείας, αντιφασίστες Κοζάνης κοκ), ή οι πιο αποκλεισμένοι από τους αποκλεισμένους, οι μετανάστες, που έρχονται αντιμέτωποι με δολοφονίες, ρατσιστική βία ή με 'επίσημα' πογκρόμ όπως τον " Ξένιο Δία'. Στο στόχαστρο πια μπαίνει οποιοδήποτε κομμάτι της κοινωνίας αποφασίσει να αντιδράσει.
Από τον διαδηλωτή που βομβαρδίζεται με χημικά, ξυλοκοπείται, συλλαμβάνεται και βασανίζεται στην ασφάλεια μέχρι τον αντιστεκόμενο που δέχεται βίαια καταστολή κάθε κινητοποίησής του. Η πρόσφατη «αντιμετώπιση» της κυβέρνησης στις απεργίες των εργαζομένων του Μετρό και των ναυτεργατών, η άμεση επίταξή τους δηλαδή, δηλώνει ξεκάθαρα ένα και μόνο πράγμα: «Η απεργία πλέον απαγορεύεται». Το έργο συνεχίζεται προσεχώς με τα μπλόκα των αγροτών αλλά και με τον νέο 'νόμο Βρούτση' που ετοιμάζουν, με τον οποίο σκοπεύουν εν καιρώ ουσιαστικά να εξαφανίσουν τον όρο απεργία από τον εργασιακό ορίζοντα. Μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, μετά τα εξαντλητικά ωράρια πέραν του 8ωρου, μετά την κατρακύλα του κατώτατου μισθού, μετά την εξάλειψη της ασφαλιστικής κάλυψης, ένα ακόμα από τα με αίμα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα, αυτό της απεργίας, πρόκειται να καταργηθεί από την κοινοβουλευτική χούντα σε ένα παροξυσμό αυταρχισμού.
Αγαπημένη τακτική του κράτους στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το γνωστό 'διαίρει και βασίλευε': για να κυβερνάς με ασφάλεια και να διατηρείς την εξουσία σου, φρόντισε να σπείρεις τη διχόνοια ανάμεσα στους αντιπάλους σου. Έτσι σε αγαστή συνεργασία με τα τους πάντα πρόθυμους δημοσιογράφους ξεκινά η γνωστή χιλιοπαιγμένη κασέτα του «εμποδίζετε τους άλλους εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους», «ταλαιπωρείτε ηλικιωμένους στις μετακινήσεις τους», «τα νησιά μένουν χωρίς τρόφιμα», «τα προϊόντα σαπίζουν στα ψυγεία», «καταπατάτε το συνταγματικό δικαίωμα για ελεύθερη μετακίνηση» και άλλα τέτοια πονόψυχα.
Λες και νοιάστηκε το 'πονόψυχο' κράτος μας για τα αυξημένα εισιτήρια στα ΜΜΜ, τα διόδια στις εθνικές οδούς, για τις συντάξεις πείνας των ηλικιωμένων, για τα συνεχή προβλήματα στην παραγωγή των αγροτών ή για τα νησιά που μένουν αποκομμένα χωρίς καράβια γιατί οι εφοπλιστές δεν κερδίζουν όσο θα ήθελαν. Η τακτική του κοινωνικού κανιβαλισμού έχει αρχίσει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ για το αντίθετο, να γίνεται αντιληπτή από τον κόσμο και να αντιμετωπίζεται με οργή και ειρωνεία. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να απολογηθούν σε κανένα κράτος και σε καμία κυβέρνηση για όλα αυτά που τους προσάπτουν, προβλήματα άλλωστε που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους δημιούργησαν.
Η επίθεση είναι γενικευμένη και αγγίζει όλους τους τομείς. Γίνεται προσπάθεια καταστρατήγησης των όσων με αίμα και αγώνες κατακτήθηκαν. Η εργασία απαξιώνεται, η ανεργία αυξάνεται, ο λαός φτωχαίνει και εξαθλιώνεται μέρα με την μέρα. Την λίστα την ζούμε πλέον καθημερινά στο πετσί μας και δεν έχει τελειωμό: ληστεία στο χρηματιστήριο, στα ασφαλιστικά ταμεία, ξεπούλημα δημόσιων υπηρεσιών, οικονομικά σκάνδαλα, κούρεμα των ομολόγων, μίζες εκατομμύριων, "φάγωμα" μισθών και συντάξεων, φοροληστρικές επιδρομές(με πρόσχημα τώρα την πάταξη της φοροδιαφυγής ανοίγουν την πόρτα για κατασχέσεις από το κράτος και τις τράπεζες).
Φυσικά η παιδεία δεν θα έμενε απ' έξω. Πρόσφατο παράδειγμα η προσπάθεια εφαρμογής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση του νόμου Αρβανιτόπουλου/ Διαμαντοπούλου και του σχεδίου "Αθηνά" που θα είναι το τελικό χτύπημα σε ότι απέμεινε από τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Εισακτέοι με ταξικά κριτήρια, κουτσουρεμένη γνώση, εξειδίκευση, εντατικοποιημένα προγράμματα κατάρτισης, γρήγορα και «αποδοτικά» αλλά χωρίς σφαιρική γνώση. Αποτέλεσμα: Καταρτισμένος, ευέλικτος εργαζόμενος, χωρίς παιδεία για να αναζητά πρόοδο, χωρίς σφαιρική γνώση για να απαιτεί δικαιώματα, χωρίς χρόνο για πολιτικοποίηση, για να οργανώσει εξεγέρσεις, ανατροπές, επαναστάσεις.
Δεν υπάρχει χώρος, χρόνος και διάθεση για απογοήτευση, σκύψιμο του κεφαλιού, παθητική στάση άμυνας. Η απάντηση μας είναι η αυτοοργάνωση σε χώρους εργασίας, σχολές, σχολεία, γειτονιές. Φτιάχνουμε τις δομές που χρειαζόμαστε, αντιθεσμικά, αμεσοδημοκρατικά και αντι-ιεραρχικά, στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε συλλογικότητα που χτυπιέται, κατεβαίνουμε στο δρόμο, καταλαμβάνουμε δημόσια κτήρια και τα κάνουμε κέντρα αγώνα και αντιπληροφόρησης, μπαίνουμε στα άδεια κτήρια και τα κάνουμε στέγη για τους άστεγους, σαμποτάρουμε νόμους και δικαστικές αποφάσεις όσο και όπου μπορούμε, παίρνουμε πίσω όσα μας ανήκουν. Ξεφεύγουμε πλέον από τις 24ωρες απεργίες-πανηγυράκια που προκηρύσσουν οι ξεπουλημένοι καρεκλοκένταυροι ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίες είναι ανέξοδες, διαχειρίσιμες και αναμενόμενες για το κράτος, και επιπλέον λειτουργούν υπέρ του, ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής της εργατικής τάξης. Στηρίζουμε τις άγριες απεργίες διαρκείας, δημιουργούμε πολύμορφους μηχανισμούς πίεσης στο κράτος, έχουμε ενεργές εστίες αντιπληροφόρησης ανά πάσα στιγμή, ζωντανεύουμε τα συνδικάτα μας βάζοντας στην άκρη τα Δ.Σ. και τους εργατοπατέρες, παίρνουμε την ζωή μας επιτέλους στα χέρια μας.
Αφήνουμε στην άκρη κάθε πολιτικό 'καλοθελητή' που θέλει να μαχόμαστε υπό την ασπίδα του κόμματος του. Οργανώνουμε την δράση μόνοι μας, μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις, από μας, για μας.
Αφήνουμε στην άκρη τη ΓΣΕΕ και καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία στη Χίο σε ανεξάρτητη συγκέντρωση την Τετάρτη 20/2 στις 10.30 στο άγαλμα του Καλαμπόκα.
Δεν υπερασπιζόμαστε τίποτα ως έχει
Να γίνει η κρίση τους η ευκαιρία μας
Να στραφουμε ο ένας προς τον άλλο αναγνωρίζοντας τους πραγματικούς κοινωνικούς και ταξικούς μας εχθρούς
Ούτε βήμα πίσω
Τα θέλουμε όλα για όλους.
Πρωτοβουλία Καρραδείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου